لوله و اتصالات پلیمری
لوله و اتصالات پلیمری امروزه در صنعت ساختمان جایگاه ویژه ای دارند و جایگزین خوبی برای لوله های فلزی به شمار می روند، چون دچار خوردگی یا زنگ زدگی نمی شوند.
این نوع لوله و اتصالات خواص بهداشتی مانند مقاومت در برابر حملات میکروبیولوژی و رسوب پذیری ناچیز دارند و براساس متریالی که دارند دارای افت فشار کمتر، انعطاف پذیری بالا و نارسانای الکتریسیته هستند.
انواع لوله و اتصالات پلیمری شامل لوله های پلی اتیلن پنج لایه، لوله و اتصالات تک لایه، پلی اتیلن جوشی، پلی اتیلن پیچی، پوش فیت و پلیکا می شود.
کاربرد لوله و اتصالات پلیمری
کاربرد لوله و اتصالات پلیمری گسترده است و در استانداردهای مختلف و مختص برای هر جایگاهی تعریف شده است:
برای انتقال آب آشامیدنی که الزامات بهداشتی دارد، برای انتقال گاز باید الزامات ایمنی داشته باشد و لوله های پلاستیکی برای گرمایش تابشی و گرمایش از کف دارای مقاومت دمایی بالا بوده و برای انتقال فاضلاب مقاومت شیمیایی بالا دارد.
مزایای لوله و اتصالات پلیمری
از مزایای لوله و اتصالات پلیمری می توان به انعطاف پذیری بیشتری که نسبت به سایر لوله ها دارند، اشاره کرد و به همین دلیل کمتر دچار شکستگی می شوند.
از دیگر مزایای این نوع لوله و اتصالات این است که به دلیل انعطاف پذیر بودن در صورتی که در خاک مدفون شوند تنش های فشاری کمتری را تحمل می کنند.
هرچند فشارهای وارده به این نوع لوله ها نباید از حد مجاز بیشتر شود، بنابراین انعطاف پذیری بیشتر لوله ها و اتصالات پلیمری، ایمنی و ضریب اطمینان بیشتری را به سیستم لوله کشی می دهد.
لوله های پلیمری به دلیل انعطاف پذیری به اتصالات کمتری نیاز دارند و می توانند در سطوح شیب دار و ناهموار به راحتی اجرا شوند و فضای کمتری را نیز اشغال کنند.
این نوع لوله و اتصالات در تاسیسات ساختمانی و خطوط انتقال زول عمر بالایی بین 50 تا 100 سال داشته، ارزان تر بوده و هزینه نگهداری کمتری دارند.
افت فشار کمتر در سیستم های لوله کشی، ذخیره انرژی، مقاومت زیاد در برابر خوردگی، نصب آسان، آب بندی مناسب و سبک تر بودن نسبت به سایر لوله ها و قابلیت بازیافت مزایای لوله و اتصالات پلیمری و عامل محبوبیت آنها هستند.
معایب لوله و اتصالات پلیمری
در کنار مزایای لوله و اتصالات پلیمری معایب آن را هم می توان برشمرد:
یکی از معایب این نوع لوله و اتصالات این است که برخی از آنها مانند لوله های پی وی سی تنش های کششی کمتری را تحمل می کنند و با وارد شدن ضربه می شکنند.
از دیگر معایب این نوع لوله و اتصالات می توان گفت بعضی از انواع آنها در دمای بالا نرم شده، به راحتی تغییر شکل داده و دفرمه می شوند.
تولید کنندگان برای افزایش دمای قابل تحمل این لوله ها اقدام به تغییر ساختار شیمیایی آنها می کنند اما این کار باعث می شود سایر ویژگی های این نوع لوله ها مانند مقاومت ضربه ای، مقاومت کششی و استحکام آنها کاهش یابد.
لوله و اتصالات پلیمری
انواع لوله پلیمری
انواع لوله پلیمری لوله پلی اتیلن (PE)، لوله پی وی سی یا پلی وینیل کلراید PVC) )، لوله پلی پروپیلن PP)) و لوله پلی بوتیلن (PB) می باشند.
لوله پی وی سی
لوله پی وی سی که به رنگ خاکستری یا سفید بوده، بر خلاف دیگر لوله های پلیمری قابل اشتعال هستند و در دمای زیر صفر می شکنند.
لوله پی وی سی تحت تاثیر نور شدید خورشید یا اشعه ماورای بنفش آسیب می بیند و به همین دلیل برای لوله های آب گرم کاربرد ندارد.
این نوع لوله به دو دسته UPVC و CPVC تقسیم می شود. در لوله سی پی وی سی کلر بیشتری به کار رفته و مقاومت بیشتری دارد.
لوله پلی اتیلن
لوله پلی اتیلن که از انواع لوله پلیمری پرکاربرد است. یکی از انواع آن، لوله پلی اتیلن مشبک است که با نماد اختصاری (PEX) شناخته می شود.
این نوع لوله پلی اتیلن به علت مقاومت بالا در برابر حرارت و تحمل فشار و مقاوم نسبت به ضربه، برای سیستم های گرمایشی کف کاربرد دارد.
لوله پروپیلن
کاربرد لوله پروپیلن شبیه لوله پی وی سی است با این تفاوت که مقاوم تر و کاربردی تر بوده و حداقل تا 50 سال عمر می کند.
لوله پروپیلن دارای اتصالات متنوعی است و به عنوان محبوب ترین لوله ها در بازار جهانی شناخته شده است. از انواع آن می توان به هموپلیمر، کوپلیمر ضربه ای و کوپلیمر اندام اشاره کرد.
لوله پلی بوتیلن
لوله پلی بوتیلن جایگزین لوله کشی مسی است و اغلب به رنگ خاکستری و جدار داخلی آن صاف است که از رسوب آب جلوگیری می کند.
حداکثر قطر این لوله ها یک میلی متر است و مانند لوله های پی وی سی در انتقال آب گرم از آن استفاده نمی شود و فقط برای انتقال آب سرد مورد استفاده قرار می گیرد.
